Cmentarz rzymsko-katolicki
Powstał pod koniec XVIII w. po zlikwidowaniu cmentarzy przy dawnej kolegiacie i kościele św. Barbary, służył również prawosławnym.
Znajdują się tu:
- Pomnik Orląt Polskich - mogiła z piramidą ku czci powstańców śląskich, wielu spośród których zmarło w wieluńskim szpitalu; pierwszy pomnik zbudowano w 1924 r. staraniem Komitetu Budowy Pomnika Orląt Polskich; został on zburzony przez hitlerowców w 1940 r.; pomnik odbudowano w 1957 r., szczęśliwie przetrwały ukryte przez harcerzy oryginalne tablice; oprócz nich spoczywają tu peowiak zmarły od ran w 1918 r., polegli w wojnie 1920 r. oraz ofiary walk z l. 1945-48
- kwatery żołnierzy poległych z czasie II wojny światowej - spoczywają tu prochy 43 żołnierzy poległych podczas kampanii wrześniowej oraz 406 żołnierzy radzieckich poległych w styczniu 1945 r. na ziemi wieluńskiej
- symboliczny pomnik Ofiar Katyńskich
- zabytkowe nagrobki, m.in.:
- rodziny Schmidtów (spoczywa tu m.in. zesłaniec Adolf Schmidt, powstaniec 1863 r.) z rzeźbą Matki-Ojczyzny w kajdanach z ok. 1906 r.
- prezydenta Wielunia Józefa Zygusia z ok. 1905 r.
- markietanki Joanny Żubr z r., zastąpiony nowym w r. 2001
Cmentarz ewangelicko-augsburski
Pierwszy cmentarz założono w 1. poł. XIX w. w miejscu, gdzie obecnie znajduje się gmach Sądu Rejonowego. Został on zamknięty po epidemii cholery w 1873 r. Obecnie użytkowany otwarto w 1875 r. przy obecnej ulicy POW.
Cmentarz żydowski
Powstał w 1. poł. XIX w. na przedmieściach Wielunia (ul. Kijak). W latach okupacji miały tu miejsce zbiorowe egzekucje Polaków i Żydów. Hitlerowcy całkowicie zniszczyli cmentarz, macew użyli do budowy dróg oraz wyłożenia basenu kąpielowego (co się później z nimi stało - niewiadomo). Po wojnie teren obsadzono drzewami.
W 1980 r. ustawiono tu głaz upamiętniający ofiary mordów.