Do Wielunia sprowadziła bernardynki wojewodzina sieradzka, starościna wieluńska Anna ze Sroczyńskich Koniecpolska, matka Stanisława Koniecpolskiego, hetmana wielkiego koronnego. Odkupiła ona dwór arcybiskupi (zbudowany w l. 1342-74 r. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława Bogorię Skotnickiego) wraz z działką przylegającą do murów obronnych, na której zbudowano murowany zespół klasztorny. Prace budowlane rozpoczął na jej zlecenie w 1612 r. Jerzy Hoffman (prawdopodobnie budowniczy kilku obiektów w ówczesnym województwie sieradzkim). Kościół ukończono już w 1615 r. (p. Zabytki > Wieluń > Kościół ewangelicki), klasztor zapewne dopiero po 1616 r., tj. po śmierci fundatorki. W obrębie zabudowań klasztornych znalazła się również baszta Skarbczyk (p. Zabytki > Wieluń > Mury obronne).
Anna Koniecpolska zabezpieczyła środki na utrzymanie zakonnic kupując dlań część wsi Kowale, folwark Zawisnę, Ganę, Gaszyn i inne. Odpowiednio duże wiano wnosiły również córki szlachty wieluńskiej, którym przeznaczono klasztorną furtę. Ponadto przyjmował dziewczęta na naukę i wychowanie. Część zakonnic przeniosła się w 1650 r. do nowego klasztoru w Łowiczu. Gdy w 1717 r. wybuchła epidemia cholery zakonnice przeniosły się do swego majątku w Kowalach, co nie zapobiegło śmierci 8 z nich i aż 20 osób służby. W l. 1656 (potop szwedzki) i 1730 zabudowania klasztorne częściowo spłonęły. W czasach pruskich (l. 1793-1807) dobra ziemskie bernardynek przeszły na własność rządu, który w zamian przyznał klasztorowi dotację.
W 1818 r. ze względu na zły stan techniczny budynku zakonnice postanowiono przenieść do klasztoru popaulińskiego (p. Zabytki > Wieluń > Kościół i klasztor bernardynek), co stało się w roku 1819, mimo sprzeciwu przeoryszy Walewskiej, która w proteście nakazała niszczyć zabudowania i ogród. Jednocześnie najcenniejsze pozycje (14 woluminów) z księgozbioru klasztornego przejął Samuel Linde, dyrektor Biblioteki Publicznej w Warszawie.
Budynek poklasztorny wraz z przylegającą działką został w 1823 r. sprzedany Karolowi Neuville’owi, który założył tu manufakturę sukienniczą produkującą tkaniny wełniane, początkowo napędzaną konnym kołowrotem, a od 1830 r. maszyną parową. W szczytowym okresie rozwoju zakładu zatrudniono w nim 250 robotników. Kres jego prospericie przyniosło ustanowienie granicy celnej z Cesarstwem Rosyjskim w ramach represji po klęsce powstania listopadowego. Po śmierci założyciela interes przejął jego syn, Hubert. Ostateczny upadek zakładu miał miejsce po pożarze w 1844 r. Zmiana przeznaczenia klasztoru na budynek fabryczny pociągnęła za sobą znaczną przebudowę. Budynek przejął wierzyciel Neuville’a - Bank Polski. W l. 1916-26 funkcjonowała tu męska dwuklasowa powszechna szkoła żydowska Jesodej Hatora, a następnie, do 1936 r., kino „Miraż”. W okresie okupacji w budynku Niemcy po raz kolejny przebudowali obiekt urządzając w nim stolarnię, która działała do końca l. 50-tych XX w. W l. 1960-61 przeprowadzono na terenie zespołu pobernardyńskiego badania architektoniczne i archeologiczne przygotowujące do restauracji w l. 1965-69. Wówczas częściowo zrekonstruowano budynek przystosowując go to potrzeb Muzeum Ziemi Wieluńskiej, które znajduje się tam do dnia dzisiejszego (p. Muzeum).

Budynek klasztorny zbudowano na planie prostokąta z wykorzystaniem murów obronnych wyznaczających granicę działki. Piętrowy, podpiwniczony, jest połączony korytarzem z dawnym kościołem przyklasztornym (obecnie użytkowanym przez parafię ewangelicko-augsburską), z którym tworzył zespół klasztorny wzdłuż osi równoległej do murów miejskich. W piwnicach i części pomieszczeń na parterze zachowały się oryginalne sklepienia kolebkowe i krzyżowe. W czasie prac renowacyjnych w l. 60-tych XX w. podniesiono dach i odtworzono szczyty budynku w formie nawiązującej do późnego renesansu i manieryzmu. Część okien posiada renesansowe kamienne obramienia.


Budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej


Budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej


Budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej


Budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej


Budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej

Projekt „Wspieraj lokalnie” powstał dzięki współpracy Instytutu Wsparcia Organizacji Pozarządowych z PITax.pl Łatwe podatki.

fundusze

link do kamery on-line z placu legionów

cmentarz

PUBLICZNY TRANSPORT ZBIOROWY W GMINIE WIELU

65plus ok

karta rodzinom 3+

karta dużej rodziny